Minister Schippers van Volksgezondheid wil naar aanleiding van het overlijden van tophockeyer Rogier Mooij zwijgcontracten in de zorg verbieden.[1] De familie van Mooij heeft namelijk het Tergooiziekenhuis te Blaricum moeten beloven niets te zeggen tegen de media over de ‘missers’ die het ziekenhuis mogelijk begaan heeft. Wat houden de zwijgcontracten precies in en mogen ziekenhuizen en andere zorginstellingen deze laten ondertekenen?

Door middel van zwijgcontracten in de zorg, die tussen (grote) zorginstellingen en particulieren gesloten worden, wordt geprobeerd te voorkomen dat aangifte wordt gedaan bij de politie bij eventuele medische fouten. Verder mag een particulier volgens zo’n contract niet met de media praten over de gang van zaken en wordt een klacht indienen bij de tuchtrechter vaak onmogelijk gemaakt. In de ergste gevallen mogen particulieren geen melding doen bij de Inspectie voor Gezondheidszorg (IGZ). Dergelijke contracten zijn wettelijk niet verboden en worden vaak opgezet als een soort afkoopcontract: in ruil voor een vergoeding van kosten en eventuele schade mag een particulier niets zeggen over wat er zich achter gesloten deuren heeft afgespeeld. Minister Schippers heeft nu iedereen die vastzit aan zo’n contract opgeroepen zich te melden bij de Inspectie voor Gezondheidszorg, omdat een verbod op contact met deze inspectie volgens haar juridisch onhoudbaar is. Minister Schippers noemt dergelijke procedures zeer onwenselijk, omdat hiermee de kwaliteit van de zorg onder druk staat.[2]

Op grond van artikel 7 van de Wet kwaliteit, klachten en geschillen zorg (hierna: Wkkgz) moet de zorgaanbieder zorg dragen voor de systematische bewaking, beheersing en verbetering van de kwaliteit van de zorg.[3] Lid 2 sub a van dit artikel is waar het Tergooiziekenhuis en met hen vele anderen al de fout in zijn gegaan. Dat verplicht namelijk om op systematische wijze gegevens betreffende de kwaliteit van de zorg te verzamelen en te registeren. Die registratie van Rogier Mooij laat veel te wensen over. Door het in de doofpotstoppen van incidenten wordt zeker niet aan deze eis voldaan. Het gaat echter vooral om artikel 11 van de Wkkgz.[4] Dit artikel verplicht de zorgaanbieder melding te doen van iedere calamiteit die heeft plaatsgevonden bij de zorgverlening. Door particulieren dit te verbieden door middel van een zwijgcontract, wordt deze bepaling ernstig geschonden. Het is daarom niet verwonderlijk dat in zulke gevallen de andere contractspartij melding wil doen bij bijvoorbeeld de IGZ, hetgeen hen verboden wordt.

Daarnaast wordt door het opstellen van dergelijke zwijgcontracten de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst (hierna: WGBO) gedeeltelijk ondermijnd.[5] De WGBO regelt onder andere het recht op inzage in het medisch dossier en het recht op informatie over de medische situatie. Natuurlijk is dit een regeling die voor patiënten belangrijk is, omdat het de meeste rechten (en plichten) voor ze regelt. De patiënt heeft echter niet veel belang bij bijvoorbeeld het inzien van het medische dossier, als ze er geen klacht over kunnen en mogen indienen, mocht het nodig zijn.

Minister Schippers wil nu uitzoeken of het mogelijk is om via een bepaling in de Wkkgz deze zwijgcontracten te verbieden, om zo de kwaliteit van de zorg te bewaken en te bevorderen.[6]

[1] http://www.npo.nl/argos/09-04-2016/RBX_VPRO_705466/RBX_VPRO_3678758
[2] https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/kamervragen/detail?id=2016D14599&did=2016D14599
[3] http://wetten.overheid.nl/BWBR0037173/2016-01-01#Hoofdstuk2_Artikel7
[4] http://wetten.overheid.nl/BWBR0037173/2016-01-01#Hoofdstuk2_Artikel11
[5] http://wetten.overheid.nl/BWBR0005290/2016-04-01#Boek7_Titeldeel7_Afdeling5
[6] http://www.nrc.nl/nieuws/2016/04/08/schippers-afzien-van-juridische-stappen-in-zwijgcontracten-zorg-tegengaan

The post Zwijgcontracten in de zorg wettelijk verbieden appeared first on Bulletineke Justitia.