Het promoveren blijkt voor veel studenten vaak onbekend terrein, terwijl promoveren een interessante baan is in de wetenschap. Maar dat niet alleen, tijdens een promotietraject doe je veel vaardigheden op die ook handig blijken te zijn voor werkzaamheden in een andere juridische sector. Geïnteresseerd? Lees dan verder voor een kijkje in de keuken bij mr. drs. Imke Lintsen als promovenda bij de vaksectie Sociaal recht.

Van student naar promovenda                                                                                                       

Imke Lintsen heeft aan de Radboud Universiteit in Nijmegen haar opleiding Recht & Management afgerond. Na het behalen van beide bachelors heeft zij een master Human Research management afgerond en tevens de master Burgerlijk recht. Tijdens haar bachelor heeft Imke een fulltime bestuursjaar bij de JFV Nijmegen gedaan en was zij hoofdredacteur van het Bulletineke Justitia. Ze is afgestudeerd in het burgerlijk recht met een accent op het Arbeidsrecht door vakken te volgen zoals Sociale zekerheidsrecht en Recht, Arbeid en Management. Tijdens haar studie heeft Imke twee stages gelopen in de advocatuur waar ze het erg naar haar zin had. Toch twijfelde ze of haar ambitie was gelegen in de advocatuur en het was dan ook maar de vraag wat ze na het afronden van haar masters zou gaan doen. Het schrijven van de masterscriptie beviel haar erg goed. Haar scriptie-onderwerp betrof de toepassing van de arbeidsrechtelijke ketenregeling in het speelveld van het aanbestedingsrecht vanuit een Europees perspectief. Tijdens het schrijven van haar masterscriptie werd zij benaderd door haar scriptiebegeleider met de vraag of ze het leuk zou vinden om te promoveren aan de Radboud Universiteit. Zij had zich echter nog niet verdiept in een baan als promovenda en het promoveren was voor haar dus nog onbekend terrein. Gelet op haar interesse voor het schrijven, leek dit een mooie kans. Met name de mogelijkheid om het promoveren te kunnen combineren met het geven van onderwijs was voor haar doorslaggevend en daarom besloot ze te solliciteren.

De selectieprocedure: een weg van geluk?                                                                                      

De vaksectie Sociaal recht was op zoek naar een junior-docent voor onder andere het vak Sociaal zekerheidsrecht en Imke solliciteerde dan ook naar die concrete functie. De procedure bestond voor Imke uit twee gesprekken waarbij het eerste gesprek vooral zag op de vraag of ze de onderwijsverplichting naast het promoveren leuk genoeg vond en hoe zij dit voor zich zag. Het tweede gesprek richtte zich meer op de onderzoekstaken van een promovenda. De procedure die Imke heeft doorlopen, is in feite de meest gevolgde procedure. Af en toe komt er een vacature beschikbaar voor een promotietraject dat extern wordt gefinancierd. Het promotietraject is dan gericht op een specifiek onderzoeksthema. Daarnaast kan het voorkomen dat mensen met een goed beoordeelde masterscriptie worden gevraagd om te komen promoveren aan een bepaalde vaksectie. In dat geval wordt een plaats vrijgemaakt.

Het leven van een promovenda                                                                                                                  

Imke bekleedt de positie van junior-docent. Dit houdt in dat zij gedurende haar aanstelling van zes jaren, 70% van haar tijd besteedt aan het voorbereiden en verzorgen van onderwijs en het begeleiden van scripties en de overige 30% wordt ingevuld met het doen van onderzoek voor haar proefschrift. De combinatie trekt Imke erg aan. Het onderwijs zorgt ervoor dat je een bepaalt rechtsgebied over de breedte gaat beheersen, terwijl het schrijven van een proefschrift de mogelijkheid biedt om te verdiepen in een specifiek onderwerp. De meeste promovendi hebben echter een 30/70-aanstelling, wat inhoudt dat 30% van de tijd wordt besteed aan onderwijs en 70% aan het doen van onderzoek. Daarin verschilt het junior-docentschap met een ‘reguliere’ promotieplaats. Het onderwerp waarmee Imke zich bezighoudt, ligt in het verlengde van haar scriptieonderwerp. In haar scriptie keek ze vooral naar de toepassing van de ketenregeling in het aanbestedingsrecht en nu onderzoekt ze vanuit een breder arbeidsrechtelijk perspectief de verhouding tussen het arbeidsrecht en het aanbestedingsrecht. Vanwege de verscheidenheid aan aanstellingen, verschillen de dagelijkse werkzaamheden van de promovendi.

‘Imke geeft aan dat het geen ‘9 tot 5 baan’ is, maar je het veelal zelf in de hand hebt.’

Zo neemt ze  in het weekend vaak jurisprudentie door en ’s avonds werkt ze wat langer door als ze net lekker bezig is met het uitzoeken van bepaalde materie. Er  zijn geen strikte deadlines dus zelfdiscipline is zeker nodig om het onderzoek op tijd af te kunnen ronden. Promovendi hebben echter zelf gekozen voor een baan in de wetenschap dus leergierigheid is vast en zeker aanwezig waardoor deze extra uurtjes niet als ongewenst worden ervaren!

Een wetenschappelijke toekomst?                                                                                                  

Op dit moment heeft Imke het nog goed naar haar zin op de universiteit als promovenda. Ze krijgt de ruimte om zichzelf te ontwikkelen en ze beheerst steeds beter een groot deel van het arbeidsrecht. Ze weet echter nog niet wat ze wil doen na het afronden van haar proefschrift. Wellicht is het in deeltijd op de universiteit blijven werken en verder haar kennis toepassen in de praktijk een idee. Met name de afwisseling van het specialiseren in een bepaald onderwerp door het onderzoek en daartegenover de kennis van het brede arbeidsrecht door het onderwijs heeft haar veel opgeleverd. Dus bezit je een intrinsieke motivatie voor het doen van onderzoek en vind je het leuk om iets tot de bodem uit te pluizen, dan is het promoveren zeker een aanrader!

The post Het leven van een promovenda appeared first on Bulletineke Justitia.