Birgit Timmerman

Privacy is een fundamenteel recht dat wereldwijd steeds meer aandacht krijgt, vooral in het digitale tijdperk, waar persoonlijke gegevens constant verzameld en gedeeld worden. Het beschermen van de privacy van individuen is daarom een belangrijk onderwerp binnen de wetgeving van veel landen. Wat opvalt is dat er grote verschillen zijn tussen de privacywetgeving in de Verenigde Staten (hierna: VS) en de Europese Unie (hierna: EU). Waar de EU bekend staat om strikte en omvattende regelgeving, heeft de VS een meer gefragmenteerde benadering, waarbij privacy vaak wordt benaderd via sectorale wetgeving en individuele staatswetten. Dit verschil in wetgeving weerspiegelt niet alleen uiteenlopende juridische systemen, maar ook uiteenlopende waarden en benaderingen van de bescherming van individuele rechten. Maar wat zijn precies de belangrijkste verschillen tussen de privacywetgeving in de Verenigde Staten en de Europese Unie?  

Zelfverdediging omvat het recht dat individuen hebben om zichzelf te beschermen tegen fysieke aanvallen. In veel gevallen is het logisch dat iemand zich moet kunnen verdedigen als zijn of haar veiligheid op het spel staat. Toch is het niet altijd zo eenvoudig. Wanneer verandert zelfverdediging van een recht naar een misdaad? Dit is een vraag die in de praktijk steeds vaker ter discussie wordt gesteld. De wetgeving rondom zelfverdediging verschilt per land, maar over het algemeen geldt dat de reactie op een aanval ‘’proportioneel en noodzakelijk’’ moet zijn. Maar wat als de reactie buitensporig is? Of wat als iemand niet meer daadwerkelijk in gevaar is, maar toch geweld gebruikt? In dit artikel onderzoeken we de omstandigheden waarin zelfverdediging kan uitmonden in een misdaad, en hoe het recht deze grens bepaalt. Ook kijken we naar de juridische en ethische grenzen van geweld uit zelfverdediging.